Podsumowanie 2017: Uliczny rap

Yofashionkilla//Rawersky
1 lut 2018
1 minut(y) czytania

Kolejny rozłam mojego podsumowania. Zazwyczaj stricte uliczne płyty są pomijane i nie brane pod uwagę w rankingach. Co według mnie jest niesprawiedliwe zwłaszcza, gdy zdarzają się dobre albumy. Polski uliczny rap ewoluował i cały czas ewoluuje, Raperzy po za szczerymi tekstami potrafią świetnie odnaleźć się na bicie z własną stylówą Z tego względu zeszłoroczne uliczne płyty zasługują na docenienie i zauważenie ich twórczości. Mamy do czynienia z między innymi "Narkopopem" Kaza Bałagane, które dla wielu było najlepszą płytą w Polsce. "Sygnatura" Kobika czyli real talk na pętlach prawdziwy sztos niepodrabiany klimat. Wjazd z buta i sianie rozpierdolu przez Rogala DDL na trzech projektach zeszłorocznych. Aż wreszcie prawdziwość pure hip hop Kafara z Dixon37 płytą "Panaceum 2: Trzeba Żyć". Jak wychodzą takie płyty trzeba je docenić i oddać szacunek bo na to zasługują. W przeciwnym razie zginęły by w natłoku tych wszystkich płyt, dlatego osobna kategoria pozwala na większą przestrzeń i zaprezentowanie ich. Ulica ma się dobrze i oby to się utrzymało w kolejnych latach. Pod spodem Top 10 ulicznych płyt zeszłego roku. Yo

10. Bonus RPK & Arczi Szajka - Eksperyment